Grupos

O Trasno Teatro foi fundado en 1980 baixo o nome de “Sociedad Teatral O Trasno” por un grupo de mozos e mozas da parroquia de Comesaña en Vigo. Estivo funcionando dentro da súa escaseza de medios técnicos, económicos e formativos propios daquel momento, e aínda así chegou a actuar no emblemático teatro García Barbón coa obra “O pauto de San Formoso do Monte”. Logo dun tempo fíxose cargo do mesmo Xaime Costas, quen xunto con integrantes do teatro escolar que dirixía e algunhas das persoas fundadoras, inician unha nova etapa que en 1988 coincide co cambio da denominación do Grupo á actual “O TRASNO Teatro”. Na súa nova andadura, O TRASNO Teatro, formou parte, xunto con outros grupos, , da primeira Plataforma de Teatro Afeccionado de Vigo, PLATEA, experiencia da que naceu a arela dunha Federación Galega, que finalmente se materializou na constitución de FEGATEA, da que O Trasno foi grupo fundador no ano 2000. Como resultado do traballo de FEGATEA, comezaron a organizarse Ciclos de Teatro Afeccionado por toda Galiza, e en 2007 O Trasno organizou o “I Encontro de Teatro Afeccionado en S. Andrés de Comesaña” que tivo unha ampla acollida, e que este ano cumprirá a súa 16ª edición. A respecto da nosa produción teatral, o noso grupo distínguese por representar diferentes estilos, dende teatro clásico con obras como “Vinganza ou Xustiza”, baseada na Orestiada de Esquilo, a teatro vangardista con “Maresol”, espectáculo creado para representar na praia ou “¿Home!” con tres escenarios diferenciados, pasando por teatro infantil “Vacacións para Sempre”, espectáculo de sombras chinesas. Aínda que a nosa carta de identidade sempre foi facer un teatro reivindicativo e innovador, que mostramos por exemplo en obras como “Consuelo” e “Conversas na cuneta mentres a vida pasa alá fóra”, nas que se mostran anacos da Memoria Histórica. Hai máis pero iso.... é outra historia. Ao longo desta longa traxectoria do grupo, de 42 anos en activo, foron moitas as persoas que formaron parte da familia trasna e que contribuíron a facer posible este proxecto, sempre baixo o abrigo de Xaime Costas. A todas elas, grazas! A nosa proposta actual é “En Venda”, traxicomedia na que nos aproximamos á realidade social que vivimos, onde as protagonistas perseguen os seus obxectivos ao tempo que fan unha denuncia social en clave de humor..... como poderedes comprobar no vídeo.

A Asociación Teatral Paso de Valverde foi creada en Arteixo en 2006 funcionando como un espazo de investigación e búsqueda do feito teatral baseado na proxección do corpo e da voz no espazo escénico. As principais vias nas que Paso de Valverde traballa son: investigación, creación e formación, as tres abordadas coa firmeza de quen pretende brincar como fan os nenos: con toda seriedade.

O Grupo Rebuldeira Teatro naceu en Sarria, en xaneiro do 2011, formado por alumnos/as e ex alumnos da aula de formación teatral creada no propio concello no ano 2010. Na actualidade está formada por 8 actores e actrices amadores con idades que van desde o 18 anos ata a xubilación. Na súa andaina, foron presentadas obras e improvisacións, tanto en moitos pobos de Galicia como fora do noso territorio en colaboración cos Centros Galegos de Barakaldo e Barcelona. As pezas presentadas foron: “A Comedia Bífida”, “O Velorio”, “A farsa Plautina”, “A Pantasta do Pazo do Tumbiadoiro” “O Achado do Castro”, “Arsénico por caridade”, “Louca adaptación de Asamblea de Mulleres”, “O Bar de Manolo”, “Fráxiles” e “Sorpresa, sorpresa”.

Teatrino nace na cidade de Ourense no ano 2010 da man de Jose Vaquero, titulado superior en arte dramático pola ESAD de Galicia e licenciado en Antropoloxía Cultural e Social, quen reúne a un grupo de personas interesadas nun teatro de corte social. Dende o seu primeiro espectáculo ata o derradeiro (A decisión de Ofelia, 2010 e Encaixadas, 2023), ambolosdous textos propios, aposta por explorar o papel das artes escénicas como espazo de denuncia e activismo.

Está formado por persoas de distintas idades cunha longa traxectoria na actividade do teatro amador, que se desenvolveu en Pedroso (Narón) durante décadas.

O GRUPO DE TEATRO NACE LOGO DUNHA XUNTANZA DE VECIÑOS E VECIÑAS DE ANTAS NA BIBLIOTECA MUNICIPAL ,ALÓ POLO ANO1995. A INTENCIÓN E XUNTAR NUNHA ACTIVIDADE DA BIBLIOTECA A PERSOAS DE DIFERENTES IDADES QUE LLES GUSTA O O TEATRO,E O MESMO TEMPO SERÍA UNHA OPORTUNIDADE DE DINAMIZAR A BIBLIOTECA E A LECTURA EN XERAL E O MESMO TEMPO AS RELACIÓNS INTERXERACIONAIS. UN ANO DESPOIS CONTAMOS XA CON DOCENTES DE TEATRO PARA ATENDER E DIRIXIR RAPACE DENDE OS TRES ANOS ATA ADULTOS DE IDADES DIFERENTES. O GRUPO E ESCOLA DE TEATRO FOI DIRIXIDA DURANTE OS PRIMEIROS 22 anos POR JOUSE GARCÍA ,ESCEPTO UN ANO QIE O SUSTITUIU JABIER DEIVE. COMO ACTIVIDADES COMPLEMENTARIAS IMPARTIRONSE CURSIÑOS DE ARTES ESCENICAS IMPARTIDOS POR PROFESIONAIS DE MÁXIA,MIMO,EXPRESIÓN CORPORAL ,CLOWN, MALABARES, IMPROVISACIÓN,MAQUILLAXE,AUDIO VISUAIS ETC,DURANTE OS DIFERENTES CAMPAMENTOS DE TEATRO ORGANIZADOS O LONGOS DOS ANOS. CONTAMOS TAMEN NOS ÚLTIMOS ANOS CON DIRECTORAS DA TALLA DE PAULA CARBALLEIRA OU CRISTINA COLLAZO ACTUALMENTE DIRIXENOS AIDA SE E ANA CARREIRA CADA ANO SACAMOS CONVOCATORIA PÚBLICA PARA QUE SE ACHEGUEN A ESTA ACTIVIDADES QUEN ASI O DESEXE,DE AI QUE CADA ANO O NOSO GRUPO DE ADULTOS OU ESCOLARES SEXA DIFERENTE. CONTAMOS UNHA MEDIA DE 50 PERSOAS CADA ANO O LONGO DESTES ANOS ACADAMOS DIFERNTES PREMIOS ,COMO GALIZA CREA, CERTAME DE LAXE,BUERO DE TEATRO ETC. AS NOSAS ACTUACIÓNS FORON POR DIFERENTES CONCELLOS D EGALIZA E OUTRAS COMUNIDADES COMO CATALUÑA,PAIS VASCO,ANDALUCIA ,CANTABRIA OU LEÓN. NOS PRIMEIROS 25 ANOS O GRUPO ESTIVO COORDINADO E PRESIDIDO POLA BIBLIOTECARIA TERESA BATÁN BUJÁN .ACTUALMENTE PASOUSE RELEVO A SILVIA LÓPEZ CABANAS ,XUNTO CON OUTROS MEMBROS DO GRUPO.

Somos Atlántida Teatro de Matamá. Levamos moito tempo facendo teatro e pretendemos seguir facéndoo! Os nosos intereses son facer comedia e pasalo ben interpretando e xogando a isto do teatro. Acompañádenos para disfrutar e rir a cachón con nos!

O Teatro de Cámara Ditea xorde a finais dos cincuenta, ao desapareceren os TEUS (Grupos de Teatro Universitario). Agustín Magán, que máis tarde sería un dos dramaturgos máis queridos da escena galega, foi o artífice de que, en 1960, cun grupo de afeccionados máis, DITEA (Difusión do Teatro) vise a luz. Na súa primeira época levou actos sacramentais á Praza da Quintana e converteuse nunha tradición compostelá que, na noite do Corpus, Ditea enchese a praza coas súas enormes escenografías e impresionantes representacións: “¡Milagro!”, “El hospital de los locos”, ou “El Gran Teatro del mundo”, de Calderón de la Barca. Estas pezas de carácter relixioso alternábanse cun teatro máis comprometido politicamente, como “En la red”, de Alfonso Sastre, “Deja que los perros ladren”, de Sergio Vodanovic e “La razón del poder o el Dictador”, de Manuel de Heredia. A partir de mediados dos 60, pon en escena pezas moi anovadoras, en canto á temática e ás orixinais montaxes: “Donde está la señal de la cruz”, de O'Neill, estreouse o 27 de marzo de 1967 no salón amarelo da Delegación de Información e Turismo, baixo a dirección de Enrique Moreno, despois dunha conferencia de Gonzalo Anaya co título "Reflexiones sobre la vanguardia teatral"; estrearon, ademais, “Oración”, de Fernando Arrabal, ou “Historias del zoo”, de Edward Albee. É tamén momento de clásicos como “La locura de Don Juan”, de Carlos Arniches, ou “Seis personajes en busca de autor”, de Luigi Pirandello. Ao longo do 68 e comezos do 69, DITEA organiza dúas compañías itinerantes, coas que se integra en “Festivales de España” e “El carro de la alegría.” Denominaranse “La Mojiganga” e “La Carreta”, respectivamente. Estes subgrupos levarán a varias cidades galegas o seu taboado da farsa antiga, cun repertorio de teatro clásico popular: “Cornudo y contento”, “La carátula”, “Las aceitunas” e “Rodrigo del Toro”, de Lope de Rueda ; “La guarda cuidadosa”, de Cervantes; e “Farsa y justicia del Corregidor”, de Alejandro Casona. Entramos nos 70! Co gallo da celebración do seu X Aniversario, DITEA organiza no Hostal dos Reis Católicos un Festival de Teatro Contemporáneo, que pecha con “¡Silencio, pollos pelones, que ya les van a echar su maíz!”, de Carballido. Comeza entón unha nova etapa na que DITEA estrea década e lingua. Empeza a facer teatro exclusivamente en galego, cunha adaptación que Aquilino Iglesia Alvariño fixo da obra de Plauto, “A comedia da oliña”. Séguea “Oratorio” de Alfonso Jiménez Romero, adaptada por Magán, que foi censurada na II Mostra de Teatro de Ribadavia. Tamén Magán adapta “A barca do inferno”, de Gil Vicente. O grupo traduce obras irlandesas como “Rosas vermellas para min”, de Sean O'Casey, un drama elexíaco de teatro realista, que mostra a situación política e social de Irlanda, a través das loitas que enfrontaron, no 43, o proletariado de Dublín e a burguesía irlandesa-británica. Puxéralle música o actor Antón Casal e tivera lugar a primeira representación o día 2 de setembro de 1976, no Auditorio de San Domingos de Bonaval. Seguiuna O país da saudade, un fermoso folk-drama de W. B. Yeats. Ao mesmo tempo, apóstase por autores galegos, como Antón Vilar Ponte (“Almas Mortas”), e polos clásicos do teatro: Aristófanes, Bocaccio, Cervantes... Tamén daquela Ditea pon en marcha a aula universitaria. E no 1980 celebra o seu vixésimo aniversario cunha exposición na que reúne maquetas, pezas de vestiario e decorados, ademais dunha ampla información gráfica das montaxes realizadas durante ese período. É entón cando Magán e o grupo comezan a producir textos, como “Alias Pedro Madruga”, “Que queredes, Pitos Cairós?”, “Mesmo semellaban bruxas, retábulo de meigas e inquisidores” (Premio Ateneo Ferrolán 1978)... Tamén rescatan clásicos do corpus literario galego-portugués, como “Guerras do Alecrín” e a “Manxerona”, de José da Silva ou unha adaptación teatral de “Un ollo de vidro. Memorias dun esquelete”, de Castelao. Cabe salientar que Agustín Magán gañou tamén o XII Premio Álvaro Cunqueiro con “Os rebertes”, no ano 1990. A data do 15 de marzo de 1986 marca un fito na historia do grupo. Ese día, no Pazo de Raxoi, o Alcalde Xerardo Estévez, en presenza do Presidente da Xunta de Galicia e outras autoridades, imponlle a Ditea a Medalla de Prata da Cidade ó Mérito Artístico e Cultural. Despois terá lugar no Hotel Congreso un xantar de Irmandade, ó que asisten 187 antigos e actuais membros do grupo, na compaña de numerosos representantes doutros grupos de toda Galicia. Por esta época andaban a facer tamén teatro radiofónico e Magán seguía producindo... “A lenda de Xan Bonome” e “Farsa plautina” son dous dos seus textos máis celebrados. “As asemblearias ou se as mulleres mandasen” foi feito sobre textos de Aristófanes, e “Don Xoán” foi un capricho dramático sobre textos de Tirso de Molina, Molière e Alexandre Pushkin. Cunha impresionante “Beiramar” (texto de Armando Cotarelo Valledor), o grupo foi seleccionado de entre 64 de todo o Estado para viaxar a Vilafranca do Penedés (Cataluña) a participar no Concurso de Teatro do Penedés, onde consegue o premio ao mellor espectáculo. Nese mesmo ano (1997), Agustín Magán recibe o premio de Honra “Marisa Soto” pola dedicación de toda unha vida ao mundo do teatro. O día 5 de decembro de 1996 no Salón Nobre do Pazo de Raxoi, Agustín Magán Blanco (fundador, director e autor teatral do Teatro de Cámara Ditea), recibiu do Alcalde de Santiago, D. Xerardo Estévez, a Medalla de Prata da Cidade ó Mérito Cultural. O 2 de abril de 1998, Magán, á fronte do grupo durante case corenta anos (a metade da súa vida), deixa orfa a Ditea. Suspendéronse os ensaios “d'A pousada de Petra Cotón”, que el mesmo dirixía, e vólvese representar “Terra Baixa”, de Ángel Guimerá, no Auditorio Municipal de Narón o día 16 de maio. En xullo dese ano, a Asemblea Extraordinaria de Ditea resolve nomear a Alberte Álvarez Escudero, até entón membro directivo, actor e adxunto á dirección, como novo director do grupo. Na lembranza de Magán, desenvolvéronse os seguintes espectáculos: M'Gambia, unha versión libre sobre os seus textos, que se estreou no 99, no Colexio Público de Dodro, e A pousada de Petra Cotón, -a última obra de Magán, que non chegou a ver sobre as táboas-, estréase en maio do 2001, no Teatro Principal de Santiago. É unha obra inspirada en Le Roman Comique, do clásico francés Paul Scarron, unha comedia grotesca cargada de retranca, parodia cos xogos de contraste e chiscadelas metateatrais ao público. Unha despedida que pon sobre as táboas unha peza sobre o propio teatro e sobre Compostela: as dúas paixóns de Magán. A obra percorre Galiza e cambia varias veces de elenco, até o 30 de novembro do 2003, data en que é representada na Casa da Cultura da Valenzá, en Barbadás, Ourense, dentro do programa "Galicia nos sentidos". A partir dese momento e por mor da perda masiva de actores e actrices, o grupo entrou nun período introspectivo: non parou de buscar novos textos ou ler outros antigos e axeitar o local. Finalmente, tras un interese de vellos compoñentes do grupo por regresar, en novembro do 2004 estréase unha revisión de “Tiempo de 98” con motivo do congreso "La Galicia de Valle Inclán" na Pobra do Caramiñal. Acto seguido, empezan os ensaios da súa última montaxe: “Melocotón en xarope”, adaptación da comedia de Miguel Mihura, dirixida nun primeiro momento por Xosé Manuel Olveira "Pico" e despois por Xan Casas. Con máis dunha trintena de funcións ao longo de tres anos, a obra convértese na máis representada da historia de Ditea. A despedida de “Melocotóns” foi , no Teatro Principal de Compostela. As localidades non tardaron en esgotarse, como sempre que Ditea actúa "na casa". Na actualidade, o grupo está a mover dúas producións simultaneamente: “Acto imprevisto”, de Miguel Gallego, dirixida por Alberte Álvarez, e “Aquí cheira a morto”, baseada en “Usted puede ser un asesino”, de Alfonso Paso, e dirixida por Xan Casas. No ano 2010 Ditea celebrou o cincuenta aniversario do seu nacemento. Con tal motivo programou durante este ano diversas actividades para conmemorar este feito. A exposición "50 anos do Teatro de Cámara Ditea" recolleu os cincuenta anos de vida da compañía e o Concello de Santiago dedicoulle un recoñecemento a labor da compañia e a súa contribución a Santiago. Durante este ano as obras en cartel foron "Aquí cheira a morto" e "Acto imprevisto". En 2011 reponse unha obra de 1982 de Agustín Magán, "FARSA PLAUTINA", baseada en textos de Plauto, e segue coa peza "ACTO IMPREVISTO" en cartel. En 2014 preséntase “Animaliños,” baixo a dirección de José Antonio de la Fuente. Logo duns anos de inactividade, e tras a celebración dunha Asemblea Xeral, renóvase a sua directiva, presidida por Alberte Álvarez Escudero, e DITEA volve aos escenarios no transcurso do Festival Galego de Teatro Afeccionado - Fegatea (2022) celebrado en Lugo o 9 de xullo de 2022, neste caso cunha obra de pequeno formato titulada “As Xoias da tía Ágata”

Somos un grupo de teatro con sede en Nigrán e formado por doce integrantes, a gran maioría xente nova (menores de 26 anos). Apostamos por un teatro propio para trasladar da maneira máis pura a nosa forma de entender este arte e o mundo que nos rodea. Por iso, o dramaturgo das obras do noso grupo é o noso director, Pedro Rodríguez. Dende que creamos o grupo hai 10 anos traballamos todos os xéneros teatrais, pero non nos quedamos só nos escenarios. Dende fai 3 anos facemos tamén teatro social con maiores e persoas con diversidade en residencias para levar esta arte a todo o mundo.

Teatro Escoitade. 50 anos facendo teatro dende Valladares-Vigo e 22 de traballo federado na Fegatea.

O grupo de teatro do Colectivo Cultural Ollomao iniciou a súa andaina en xaneiro de 2013 coa estrea da súa primeira produción “Os vellos non deben de namorarse” de Castelao. Con esta obra realizou 11 funcións con máis de 3000 asistentes. Desde aquel momento seguiu funcionando de xeito ininterrompido (agás na pandemia) e puxo en escena sete producións: Oé,oé, oé!, Noite de Reis, Catro contos, Enciclopedia Álvarez, O documento, Pan con chocolate e O traballo de Andrea. Nos anos 2014 e 2015 pon en marcha unha novidosa actividade baixo o título de “Teatro nos bares” que consiste na posta en escena de varias micropezas teatrais que se representan nos bares das distintas parroquias do concello de Barreiros. Na actualidade, o grupo de teatro Ollomao ten en cartel dúas obras: Pan con Chocolate e O traballo de Andrea coas que está empezando a xirar.

Teatro Pesadelo somos unha compañía de teatro afeccionado que xorde a partir do traballo de tres dos integrantes da compañía Artías de Santiago de Compostela durante o ano 2020. No transcurso da preparación da peza teatral Escoura e Fume (versión feminina e feminista da aclamada obra Glengarry Glen Ross) Sonia Barros, Xoana Pintos e o seu director Paco Luna, deciden a formación deste o noso Teatro Pesadelo coa clara intención de enfocar o seu traballo cara a un público máis amplo. É por iso que o resultado deste proceso foi A Princesa Carlota: un texto infantil de Paco Luna a partir da adaptación de tres contos. Xa en 2022 Teatro Pesadelo elixe un texto cómico-crítico-circense orientado a público adulto: Desaquelando. Esta peza, baseada en textos de Manuel Núñez Singala e de Paco Luna, adéntrase na sátira e na comedia por medio dunha imposible e surrealista conferencia.

TIRULEQUE, Grupo de Teatro, é unha asociación cultural sen ánimo de lucro que, dende a súa primeira actividade e fundación o 5 de Marzo de 1985 (oficialmente no 1988) ven desenvolvendo distintas actividades, con participación activa na cultura do Carballiño, non só con actos propios, senón tamén axudando a outras entidades para mellorar toda caste de actos culturais. Por iso véñense tocando tódalas frontes posibles, incluíndo actividades para nenos, dende os máis cativos ata estudantes de bacharelato - FP ou xubilados. Con algúns momentos de inactividade, altérnanse outros de traballo a reo en tódolos eidos da cultura nos que se poda axudar ou emprender camiño.

Dos grupos existentes na actualidade no C.R.A.C.C. é o mais antigo, tanto como a propia Sociedade. Foi un dos elementos básicos do movemento cultural na provincia aló polos anos setenta Tén unha traxectoria amplia e variada con múltiples actuacións e interpretación de obras diversas, El Mono Piadoso de José Ruibal , O Demo de Xesús Manuel Coruxo , Esperando a Godot de Samuel Bequet , Indíngulus composición do propio grupo e algún corto de Jardín Umbrío obra de Valle-Inclán . Despois de atravesar un impás sen actividade, volta cos seus compoñentes iniciais para rexurdir na celebración do 50 aniversario da entidade no ano 2017. Non fixo falla insistir moito para reuni-lo grupo , sobor de todo tendo en conta a obra que se pretendía realizar, cuio motivo está mais de actualidade si cabe agora que nos anos sesenta, foi representada en bastantes ocasións. Interpretan a obra FARSA Y JUSTICIA DEL CORREGIDOR , de ALEJANDRO CASONA ou ( MEXAN POR NOS E HAY QUE DECIR QUE CHOVE ) O grupo na actualidade reunese todas as semanas no local da entidade.